Явление XТе же и Осип. Все бегут к нему навстречу, кивая пальцами. |
Sceno XLa samaj kaj Osip. Ĉiuj kuras al li renkonte, farante signojn per la fingroj. |
| Анна Андреевна. Подойди сюда, любезный! | Anna Andrejevna. Venu ĉi tien, mia kara! |
| Городничий. Чш!.. что? что? спит? | Urbestro. Ŝŝ! ... kio? kio? dormas? |
| Осип. Нет еще, немножко потягивается. | Osip. Ankoraŭ ne, li iom sin eltiras. |
| Анна Андреевна. Послушай, как тебя зовут? | Anna Andrejevna. Aŭskultu, kiel oni vin nomas? |
| Осип. Осип, сударыня. | Osip. Osip, sinjorino. |
| Городничий (жене и дочери). Полно, полно вам! (Осипу). Ну что, друг, тебя накормили хорошо? | Urbestro (al la edzino kaj filino). Sufiĉe, sufiĉe! (Al Osip). Nu, kiel, mia amiko, ĉu oni donis al vi bone manĝi? |
| Осип. Накормили, покорнейше благодарю; хорошо накормили. | Osip. Oni donis manĝi, mi dankas humile; bone manĝi. |
| Анна Андреевна. Ну что, скажи: к твоему барину слишком, я думаю, много ездит графов и князей? | Anna Andrejevna. Nu, kiel, diru al mi: al via sinjoro, mi pensas, veturas tro multe da grafoj kaj princoj? |
| Осип (в сторону). А что говорить? Коли теперь накормили хорошо, значит, после еще лучше накормят. (Вслух). Да, бывают и графы. | Osip (al si mem) Kion diri? Se oni nun donis al mi bone manĝi, sekve poste oni ankoraŭ pli bone donos. (Laŭte). Jes, venas ankaŭ grafoj. |
| Марья Антоновна. Душенька Осип, какой твой барин хорошенький! | Marja Antonovna. Karulo mia, Osip, kia belulo estas via sinjoro! |
| Анна Андреевна. А что, скажи, пожалуйста, Осип, как он… | Anna Andrejevna. Kaj kiel, diru, Osip, mi vin petas, kiel li... |
| Городничий. Да перестаньте, пожалуйста! Вы этакими пустыми речами только мне мешаете! Ну что, друг?.. | Urbestro. Sed ĉesu do, mi petas! Per tiaj senenhavaj paroloj vi nur malhelpas min. Nu, kiel, mia amiko? |
| Анна Андреевна. А чин какой на твоем барине? | Anna Andrejevna. Kaj kian rangon havas via sinjoro? |
| Осип. Чин обыкновенно какой. | Osip. Rangon, — kompreneble kian. |
| Городничий. Ах, боже мой, вы все с своими глупыми расспросами! не дадите ни слова поговорить о деле. Ну что, друг, как твой барин?.. строг? любит этак распекать или нет? | Urbestro. Ha, mia Dio, vi ne ĉesas kun viaj malsaĝaj demandoj! vi ne lasas eĉ unu vorton paroli pri afero pli grava. Nu kiel, mia amiko, kia estas via sinjoro? severa? amas insulti aŭ ne? |
| Осип. Да, порядок любит. Уж ему чтоб все было в исправности. | Osip. Jes, li amas ordon. Li ne indulgas, se io estas ne en ordo. |
| Городничий. А мне очень нравится твое лицо. Друг, ты должен быть хороший человек. Ну что… | Urbestro. Kaj al mi tre plaĉas via vizaĝo. Amiko, vi certe estas bona homo. Nu, kiel... |
| Анна Андреевна. Послушай, Осип, а как барин твой там, в мундире ходит, или… | Anna Andrejevna. Aŭskultu, Osip, kaj kian uniformon via sinjoro tie portas?.. |
| Городничий. Полно вам, право, трещотки какие! Здесь нужная вещь: дело идет о жизни человека… (К Осипу). Ну что, друг, право, мне ты очень нравишься. В дороге не мешает, знаешь, чайку выпить лишний стаканчик, — оно теперь холодновато. Так вот тебе пара целковиков на чай. | Urbestro. Ĉesu do, mi petas, vi, klakistinoj! Tie ĉi estas afero grava: afero pri homa vivo... (Al Osip). Nu, mia amiko, efektive vi tre plaĉas al mi. En la vojo ne malhelpas, se oni trinkas superfluan glason da teo — estas nun iom malvarme, — prenu do kelke da rubloj por teo. |
| Осип (принимая деньги). А покорнейше благодарю, сударь. Дай бог вам всякого здоровья! бедный человек, помогли ему. | Osip (prenante la monon). Mi humile vin dankas, sinjoro! Dio donu al vi plenan sanecon! vi helpis malriĉan homon. |
| Городничий. Хорошо, хорошо, я и сам рад. А что, друг… | Urbestro. Bone, bone, mi mem ankaŭ ĝojas. Kaj kiel, mia amiko... |
| Анна Андреевна. Послушай, Осип, а какие глаза больше всего нравятся твоему барину? | Anna Andrejevna. Aŭskultu, Osip, kiaj okuloj plej multe plaĉas al via sinjoro? |
| Марья Антоновна. Осип, душенька, какой миленький носик у твоего барина!.. | Marja Antonovna. Osip, mia karulo! kian malgrandan nazeton via sinjoro havas! |
| Городничий. Да постойте, дайте мне!.. (К Осипу). А что, друг, скажи, пожалуйста: на что больше барин твой обращает внимание, то есть что ему в дороге больше нравится? | Urbestro. Sed haltu, lasu min!.. (Al Osip). Kaj kiel, mia amiko, diru, mi vin petas: kion via sinjoro pli atentas, t.e., kio al li pli plaĉas en vojaĝo? |
| Осип. Любит он, по рассмотрению, что как придется. Больше всего любит, чтобы его приняли хорошо, угощение чтоб было хорошее. | Osip. Li amas, laŭ la cirkonstancoj, kiel venas la okazoj. Plej multe li amas, ke oni lin bone akceptu, ke la regalado estu bona. |
| Городничий. Хорошее? | Urbestro. Bona? |
| Осип. Да, хорошее. Вот уж на что я крепостной человек, но и то смотрит, чтобы и мне было хорошо. Ей–богу! Бывало, заедем куда–нибудь: «Что, Осип, хорошо тебя угостили?» — «Плохо, ваше высокоблагородие!» — «Э, говорит, это Осип, нехороший хозяин. Ты, говорит, напомни мне, как приеду». — «А, — думаю себе (махнув рукою), — бог с ним! я человек простой». | Osip. Jes, bona. Jen ekzemple eĉ pri mi, kvankam mi estas simple lia servanto, li tamen ankaŭ rigardas, ke ankaŭ al mi estu bone. Per Dio! Ofte, kiam ni ie gastas, li demandas min: «kiel, Osip, ĉu oni vin bone regalis?» — «Malbone, via moŝto!» — «Eh,— li diras, — tio ĉi, Osip, estas malbona mastro. Vi, — li diras, — memorigu min, kiam mi venos hejmen». — «Ha, — mi diras al mi. (Svingas la manon). — Dio lin pardonu! mi estas homo simpla». |
| Городничий. Хорошо, хорошо, и дело ты говоришь. Там я тебе дал на чай, так вот еще сверх того на баранки. | Urbestro. Bone, bone, prave vi parolas. Antaŭe mi donis al vi por teo, nun prenu ankoraŭ, krom tio, por krakenoj. |
| Осип. За что жалуете, ваше высокоблагородие? (Прячет деньги). Разве уж выпью за ваше здоровье. | Osip. Por kio vi estas tiel favora al mi? (Kaŝas la monon). Almenaŭ mi jam trinkos pro via sano. |
| Анна Андреевна. Приходи, Осип, ко мне, тоже получишь. | Anna Andrejevna. Venu, Osip, al mi, vi ankaŭ ricevos. |
| Марья Антоновна. Осип, душенька, поцелуй своего барина! | Marja Antonovna. Osip, mia karulo, kisu vian sinjoron! |
Слышен из другой комнаты небольшой кашель Хлестакова. |
El la najbara ĉambro oni aŭdas tuseton de Ĥlestakov. |
| Городничий. Чш! (Поднимается на цыпочки; вся сцена вполголоса). Боже вас сохрани шуметь! Идите себе! полно уж вам… | Urbestro. Ŝŝ! (Stariĝante sur la pintoj de la piedoj; ĉiuj parolas mallaŭte). Dio vin gardu de bruado! Iru! sufiĉos al vi. |
| Анна Андреевна. Пойдем, Машенька! я тебе скажу, что я заметила у гостя такое, что нам вдвоем только можно сказать. | Anna Andrejevna. Ni iru, Manjo! mi diros al vi kion mi rimarkis ĉe la gasto kaj pri kio nur ni ambaŭ povas paroli. |
| Городничий. О, уж там наговорят! Я думаю, поди только да послушай — и уши потом заткнешь. (Обращаясь к Осипу). Ну, друг… | Urbestro. Ho, ili jam tie parolos! Mi pensas: se oni nur volus iri kaj aŭdi, oni poste ŝtopus al si la orelojn. (Turnante sin al Osip). Nu, mia amiko... |