Явление XVIТе же и Осип. |
Sceno XVILa samaj kaj Osip. |
| Осип. Лошади готовы. | Osip. La ĉevaloj estas pretaj. |
| Хлестаков. А, хорошо… я сейчас. | Ĥlestakov. Ha, bone... Mi tuj iros. |
| Городничий. Как–с? Изволите ехать? | Urbestro. Kiel? Plaĉas al vi forveturi? |
| Хлестаков. Да, еду. | Ĥlestakov. Jes, mi forveturas. |
| Городничий. А когда же, то есть… вы изволили сами намекнуть насчет, кажется, свадьбы? | Urbestro. Kaj kiam do, tio estas... vi bonvolis mem aludi pri... ŝajnas al mi, pri edziĝo?.. |
| Хлестаков. А это… На одну минуту только… на один день к дяде — богатый старик; а завтра же и назад. | Ĥlestakov. Ha, tio... Mi nur por unu minuto, por unu tago al la onklo, — li estas riĉa maljunulo; kaj morgaŭ mi tuj venos returne. |
| Городничий. Не смеем никак удерживать, в надежде благополучного возвращения. | Urbestro. Ni neniel kuraĝas reteni vin, esperante vian feliĉan revenon. |
| Хлестаков. Как же, как же, я вдруг. Прощайте, любовь моя… нет, просто не могу выразить! Прощайте, душенька! (Целует ее ручку). | Ĥlestakov. Certe, certe, mi en minuto ĉion faras. Adiaŭ, mia amo... ne, simple, mi ne povas esprimi! Adiaŭ, mia koro! (Kisas la manon de Marja Antonovna). |
| Городничий. Да не нужно ли вам в дорогу чего–нибудь? Вы изволили, кажется, нуждаться в деньгах? | Urbestro. Sed ĉu vi ne bezonas ion en la vojo? Ŝajnas al mi, ke vi bonvolis havi mankon de mono? |
| Хлестаков. О нет, к чему это? (Немного подумав). А впрочем, пожалуй. | Ĥlestakov. Ho, ne, por kio? (Iom pripensinte). Nu, cetere, mi povas akcepti. |
| Городничий. Сколько угодно вам? | Urbestro. Kiom vi deziras? |
| Хлестаков. Да вот тогда вы дали двести, то есть не двести, а четыреста, — я не хочу воспользоваться вашею ошибкою, — так, пожалуй, и теперь столько же, чтобы уже ровно было восемьсот. | Ĥlestakov. Nu jen, tiam vi donis ducent, t.e. ne ducent, sed kvarcent, — mi ne volas tiri profiton el via eraro, — oni povas sekve ankaŭ nun tiom same, por ke estu ja ĝuste okcent. |
| Городничий. Сейчас! (Вынимает из бумажника). Еще, как нарочно, самыми новенькими бумажками. | Urbestro. Tuj! (Elprenas el la monpaperujo). Mi havas ĝuste tute novajn paperetojn. |
| Хлестаков. А, да! (Берет и рассматривает ассигнации). Это хорошо. Ведь это, говорят, новое счастье, когда новенькими бумажками. | Ĥlestakov. Ha, jes! (Li prenas kaj trarigardas la banknotojn). Bone! Oni ja diras, ke ĝi signifas novan feliĉon, kiam la banknotoj estas novaj. |
| Городничий. Так точно–с. | Urbestro. Tute vere. |
| Хлестаков. Прощайте, Антон Антонович! Очень обязан за ваше гостеприимство. Я признаюсь от всего сердца: мне нигде не было такого хорошего приема. Прощайте, Анна Андреевна! Прощайте, моя душенька Марья Антоновна! | Ĥlestakov. Adiaŭ, Anton Antonoviĉ! Mi multe dankas vin por via gastameco. El mia tuta koro mi konfesas: nenie mi havis tian bonan akcepton. Adiaŭ, Anna Andrejevna! Adiaŭ, mia koro, Marja Antonovna! |
Выходят. |
Eliras. |
| За сценой: Голос Хлестакова. Прощайте, ангел души моей Марья Антоновна! |
Malantaŭ la scenejo: Voĉo de Ĥlestakov. Adiaŭ, anĝelo de mia animo, Marja Antonovna! |
| Голос городничего. Как же это вы? прямо так на перекладной и едете? | Voĉo de la urbestro. Kiel do vi faras? Vi veturas sur simpla veturilo? |
| Голос Хлестакова. Да, я привык уж так. У меня голова болит от рессор. | Voĉo de Ĥlestakov. Jes, mi kutimis. Mi ricevas kapdoloron de risortoj. |
| Голос ямщика. Тпр… | Voĉo de la veturigisto. Tpr... |
| Голос городничего. Так, по крайней мере, чем–нибудь застлать, хотя бы ковриком. Не прикажете ли, я велю подать коврик? | Voĉo de la urbestro. Tiam oni devas almenaŭ per io kovri, ekzemple per tapiŝeto. Ĉu vi deziras, mi lasos alporti tapiŝeton? |
| Голос Хлестакова. Нет, зачем? это пустое; а впрочем, пожалуй, пусть дают коврик. | Voĉo de Ĥlestakov. Ne, por kio? Nenio grava; cetere, bone, oni donu tapiŝeton. |
| Голос городничего. Эй, Авдотья! ступай в кладовую, вынь ковер самый лучший — что по голубому полю, персидский. Скорей! | Voĉo de la urbestro. He, Avdotja! Iru en la provizejon, elprenu tapiŝon la plej bonan, — tiun kun la blua tono, la persan — plej rapide! |
| Голос ямщика. Тпр… | Voĉo de la veturigisto. Tpr... |
| Голос городничего. Когда же прикажете ожидать вас? | Voĉo de la urbestro. Kiam do vi ordonas atendi vin? |
| Голос Хлестакова. Завтра или послезавтра. | Voĉo de Ĥlestakov. Morgaŭ aŭ postmorgaŭ. |
| Голоса Осипа. А, это ковер? давай его сюда, клади вот так! Теперь давай–ка с этой стороны сена. | Voĉo de Osip. Ha, ĝi estas tapiŝo? Donu ĝin ĉi tien, metu iel! Nun donu de tiu ĉi flanko fojnon. |
| Голос ямщика. Тпр… | Voĉo de la veturigisto. Tpr... |
| Голоса Осипа. Вот с этой стороны! сюда! еще! хорошо. Славно будет. (Бьет рукою по ковру). Теперь садитесь, ваше благородие! | Voĉo de Osip. Jen de tiu ĉi flanko! ĉi tien! ankoraŭ! bone! estos bonege! (Batas per la mano la tapiŝon). Nun sidiĝu, via moŝto! |
| Голос Хлестакова. Прощайте, Антон Антонович! | Voĉo de Ĥlestakov. Adiaŭ, Anton Antonoviĉ! |
| Голос городничего. Прощайте, ваше превосходительство! | Voĉo de la urbestro. Adiaŭ, via generala moŝto! |
| Женские голоса. Прощайте, Иван Александрович! | Virinaj voĉoj. Adiaŭ, Ivan Aleksandroviĉ! |
| Голос Хлестакова. Прощайте, маменька! | Voĉo de Ĥlestakov. Adiaŭ, patrineto! |
| Голос ямщика. Эй вы, залетные! | Voĉo de la veturigisto. He, vi, miaj birdetoj? |
Колокольчик звенит. Занавес опускается. |
La sonorileto sonoras. La kurteno falas. |