Явление IIIХлестаков и Аммос Федорович. |
Sceno IIIĤlestakov kaj Ammos Fjodoroviĉ. |
| Аммос Федорович (входя и останавливаясь, про себя). Боже, боже! вынеси благополучно; так вот коленки и ломает. (Вслух, вытянувшись и придерживая рукой шпагу). Имею честь представиться: судья здешнего уездного суда, коллежский асессор Ляпкин–Тяпкин. |
Ammos Fjodoroviĉ (enirante kaj haltante, al si mem). Dio, mia Dio! elportu min feliĉe; miaj genuoj tute fleksiĝas. (Laŭte, streĉinte sin kaj subtenante la spadon per la mano). Mi havas la honoron prezenti min: juĝisto de la ĉi tiea juĝejo, kolegia asesoro Ljapkin-Tjapkin. |
| Хлестаков. Прошу садиться. Так вы здесь судья? | Ĥlestakov. Mi petas, sidiĝu. Vi do tie ĉi estas juĝisto? |
| Аммос Федорович. С восемьсот шестнадцатого был избран на трехлетие по воле дворянства и продолжал должность до сего времени. | Ammos Fjodoroviĉ. De la jaro 1816 mi estis elektita por tri jaroj laŭ la volo de la nobelaro kaj mi daŭrigas mian oficon ĝis la nuna tempo. |
| Хлестаков. А выгодно, однако же, быть судьею? | Ĥlestakov. Estas tamen profita afero esti juĝisto? |
| Аммос Федорович. За три трехлетия представлен к Владимиру четвертой степени с одобрения со стороны начальства. (В сторону). А деньги в кулаке, да кулак–то весь в огне. | Ammos Fjodoroviĉ. Por tri trijaraj serioj mi estas rekomendita por la ordeno de Vladimiro de kvara grado pro aprobo de la estraro. (Al si mem). Kaj la mono estas en la pugno, sed la pugno estas tuta en fajro. |
| Хлестаков. А мне нравится Владимир. Вот Анна третьей степени уже не так. | Ĥlestakov. Ha, al mi plaĉas Vladimiro. Jen Anno de la tria grado jam ne tiel plaĉas al mi. |
| Аммос Федорович (высовывая понемногу вперед сжатый кулак. В сторону). Господи боже! не знаю, где сижу. Точно горячие угли под тобою. | Ammos Fjodoroviĉ (elŝovante iom post iom antaŭen la fermitan pugnon. Al si mem). Mia Dio! mi ne scias, kie mi sidas! Kvazaŭ brulantaj karboj estas sub mi. |
| Хлестаков. Что это у вас в руке? | Ĥlestakov. Kion vi tie havas en la mano? |
| Аммос Федорович (потерявшись и роняя на пол ассигнации). Ничего–с. | Ammos Fjodoroviĉ (konfuziĝinte kaj faligante la banknotojn sur la plankon). Nenion, sinjoro. |
| Хлестаков. Как ничего? Я вижу, деньги упали. | Ĥlestakov. Kiel nenion? Mi vidas, ke mono elfalis el via mano. |
| Аммос Федорович (дрожа всем телом) Никак нет–с. (В сторону). О боже, вот я уже и под судом! и тележку подвезли схватить меня! | Ammos Fjodoroviĉ (tremante per la tuta korpo). Tute ne, sinjoro! (Al si mem). Ho, mia Dio! Jen mi jam estas transdonita al la juĝo! Oni jam alsendis veturileton, por kapti min! |
| Хлестаков (подымая). Да, это деньги. | Ĥlestakov (levante la monon). Jes, ĝi estas mono. |
| Аммос Федорович (в сторону). Ну, все кончено — пропал! пропал! | Ammos Fjodoroviĉ (al si mem). Nu, ĉio estas finita, — mi pereis. |
| Хлестаков. Знаете ли что? дайте их мне взаймы. | Ĥlestakov. Ĉu vi scias? donu ĝin al mi prunte. |
| Аммос Федорович (поспешно). Как же–с, как же–с… с большим удовольствием. (В сторону). Ну, смелее, смелее! Вывози, пресвятая матерь! | Ammos Fjodoroviĉ (rapide). Certe, certe... kun granda plezuro. (Al si mem). Nu, pli kuraĝe, pli kuraĝe! Savu min, Sankta Di-patrino! |
| Хлестаков. Я, знаете, в дороге издержался: то да се… Впрочем, я вам из деревни сейчас их пришлю. | Ĥlestakov. Vidu, mi en la vojo tro multe elspezis: tio kaj alio... Cetere, mi el la bieno tuj resendos al vi la monon. |
| Аммос Федорович. Помилуйте, как можно! и без этого такая честь… Конечно, слабыми моими силами, рвением и усердием к начальству… постараюсь заслужить… (Приподымается со стула, вытянувшись и руки по швам). Не смею более беспокоить своим присутствием. Не будет ли какого приказанья? |
Ammos Fjodoroviĉ. Ha, mi petas vin, kion vi diras! Jam sen tio ĝi estas tia honoro... Kompreneble, per mia malforta povo, per diligenteco kaj fervoro rilate la estraron... mi penos meriti... (Leviĝas de la seĝo, sin streĉas kaj tenas la manojn laŭlonge de la kruroj). Mi ne kuraĝas pli tedi vin per mia alestado. Ĉu vi ne donos ian ordonon? |
| Хлестаков. Какого приказанья? | Ĥlestakov. Kian ordonon? |
| Аммос Федорович. Я разумею, не дадите ли какого приказанья здешнему уездному суду? | Ammos Fjodoroviĉ. Mi volis diri, ĉu vi ne donos ian ordonon al la ĉi tiea distrikta juĝejo? |
| Хлестаков. Зачем же? Ведь мне никакой нет теперь в нем надобности. | Ĥlestakov. Por kio do? Mi ja nun ĝin tute ne bezonas; ne, nenion. Mi profunde vin dankas. |
| Аммос Федорович (раскланиваясь и уходя, в сторону). Ну, город наш! | Ammos Fjodoroviĉ (salutante kaj forirante, al si mem). Nu, la urbo estas nia! |
| Хлестаков (по уходе его). Судья — хороший человек. | Ĥlestakov (post la foriro de la juĝisto). La juĝisto estas bona homo! |