Явление VIХлестаков, Осип, потом слуга. |
Sceno VIĤlestakov, Osip, poste la servanto. |
| Хлестаков. А что? | Ĥlestakov. Nu, kio? |
| Осип. Несут обед. | Osip. Oni alportas la tagmanĝon. |
| Хлестаков (прихлопывает в ладоши и слегка подпрыгивает на стуле). Несут! несут! несут! | Ĥlestakov (aplaŭdas kaj saltetas sur la seĝo). Oni portas! oni portas! oni portas! |
| Слуга (с тарелками и салфеткой). Хозяин в последний раз уж дает. | Servanto (kun teleroj kaj telertuko). La mastro donas jam la lastan fojon. |
| Хлестаков. Ну, хозяин, хозяин… Я плевать на твоего хозяина! Что там такое? | Ĥlestakov. Nu, la mastro, la mastro… Mi ridas pri via mastro! Kio tie estas? |
| Слуга. Суп и жаркое. | Servanto. Supo kaj rostaĵo. |
| Хлестаков. Как, только два блюда? | Ĥlestakov. Kiel, nur du manĝoj? |
| Слуга. Только–с. | Servanto. Nur du. |
| Хлестаков. Вот вздор какой! я этого не принимаю. Ты скажи ему: что это, в самом деле, такое!.. Этого мало. | Ĥlestakov. Jen kia absurdo! Mi tion ĉi ne akceptas. Vi diru al li: kio tio ĉi efektive estas!.. Estas tro malmulte. |
| Слуга. Нет, хозяин говорит, что еще много. | Servanto. Ne, la mastro diras, ke estas ankoraŭ tro multe. |
| Хлестаков. А соуса почем нет? | Ĥlestakov. Kaj saŭco, kial ne estas? |
| Слуга. Соуса нет. | Servanto. Saŭcon ni ne havas. |
| Хлестаков. Отчего же нет? Я видел сам, проходя мимо кухни, там много готовилось. И в столовой сегодня поутру два каких–то коротеньких человека ели семгу и еще много кой–чего. | Ĥlestakov. Kial do vi ne havas? Mi mem vidis, pasante preter la kuirejo, tie multe estis kuirata. Kaj en la manĝoĉambro hodiaŭ matene du iaj mallongaj homoj manĝis salmon kaj ankoraŭ multe da alia. |
| Слуга. Да оно–то есть, пожалуй, да нет. | Servanto. Nu, cetere, ni havas kaj tamen ne havas. |
| Хлестаков. Как нет? | Ĥlestakov. Kiel vi ne havas? |
| Слуга. Да уж нет. | Servanto. Nu, simple, ni ne havas. |
| Хлестаков. А семга, а рыба, а котлеты? | Ĥlestakov. Kaj salmo, kaj fiŝo, kaj kotletoj? |
| Слуга. Да это для тех, которые почище с. | Servanto. Nu, ili estas por personoj pli gravaj. |
| Хлестаков. Ах ты, дурак! | Ĥlestakov. Ha vi, malsaĝulo! |
| Слуга. Да–с. | Servanto. Jes. |
| Хлестаков. Поросенок ты скверный… Как же они едят, а я не ем? Отчего же я, черт возьми, не могу так же? Разве они не такие же проезжающие, как и я? | Ĥlestakov. Vi, porkido abomena… Kial do ili manĝas kaj mi ne manĝas? Kial do, diablo vin prenu, mi ne povas ankaŭ? Ĉu ili ne estas tiaj samaj vojaĝantoj kiel mi? |
| Слуга. Да уж известно, что не такие. | Servanto. Kompreneble, ne tiaj. |
| Хлестаков. Какие же? | Ĥlestakov. Kiaj do? |
| Слуга. Обнакновенно какие! они уж известно: они деньги платят. | Servanto. Ordinaraj, kiel oni devas! Ili — konata afero — ili pagas monon. |
| Хлестаков. Я с тобою, дурак, не хочу рассуждать. (Наливает суп и ест). Что это за суп? Ты просто воды налил в чашку: никакого вкусу нет, только воняет. Я не хочу этого супу, дай мне другого. | Ĥlestakov. Mi kun vi, malsaĝulo, ne volas paroli. (Enverŝas la supon kaj manĝas). Kia supo ĝi estas? Vi simple akvon enverŝis en la tason: nenian guston ĝi havas, ĝi nur malbonodoras. Mi ne volas tiun ĉi supon, donu al mi alian. |
| Слуга. Мы примем–с. Хозяин сказал: коли не хотите, то и не нужно. | Servanto. Ni prenos. La mastro diris: «Se vi ne volas, oni ne bezonas». |
| Хлестаков (защищая рукой кушанье). Ну, ну, ну… оставь, дурак! Ты привык там обращаться с другими: я, брат, не такого рода! со мной не советую… (Ест). Боже мой, какой суп! (Продолжает есть). Я думаю, еще ни один человек в мире не едал такого супу: какие-то перья плавают вместо масла. (Режет курицу). Ай, ай, ай, какая курица! Дай жаркое! Там супу немного осталось, Осип, возьми себе. (Режет жаркое). Что это за жаркое? Это не жаркое. | Ĥlestakov (defendante la manĝon per la mano). Nu, nu, nu… lasu, malsaĝulo! Vi kutimis havi aferon kun aliaj: mi, mia kara, ne estas tiaspeca! Kun mi, mi ne konsilas… (Manĝas). Mia Dio, kia supo! (Manĝas plue). Mi pensas, ke ankoraŭ neniu homo en la mondo iam manĝis tian supon: iaj plumoj naĝas anstataŭ graso. (Li tranĉas la kokinon). Aj, aj, aj, kia kokino! Donu la rostaĵon! Tie restis iom da supo, Osip, prenu al vi. (Li tranĉas la rostaĵon). Kia rostaĵo ĝi estas? Tio ĉi ne estas rostaĵo. |
| Слуга. Да что ж такое? | Servanto. Kio do ĝi estas? |
| Хлестаков. Черт его знает, что это такое, только не жаркое. Это топор, зажаренный вместо говядины. (Ест). Мошенники, канальи, чем они кормят! И челюсти заболят, если съешь один такой кусок. (Ковыряет пальцем в зубах). Подлецы! Совершенно как деревянная кора, ничем вытащить нельзя; и зубы почернеют после этих блюд. Мошенники! (Вытирает рот салфеткой). Больше ничего нет? | Ĥlestakov. La diablo ĝin scias, kio ĝi estas, nur ne rostaĵo. Ĝi estas hakilo, rostita anstataŭ viando. (Li manĝas). Friponoj, kanajloj! per kio ili nutras? Eĉ la makzeloj ekdoloros, kiam vi manĝos unu tian pecon. (Fosas per la fingro en la dentoj). Malnobluloj! Tute kiel ligna ŝelo — per nenio oni ĝin povas eltiri; eĉ la dentoj nigriĝos post tiuj ĉi manĝoj. Friponoj! (Viŝas la buŝon per la telertuko). Plu nenio estas? |
| Слуга. Нет. | Servanto. Ne. |
| Хлестаков. Каналья! подлецы! и даже хотя бы какой–нибудь соус или пирожное. Бездельники! дерут только с проезжающих. | Ĥlestakov. Kanajloj! Malnobluloj! Kaj eĉ nenia saŭco aŭ kukaĵo! Sentaŭguloj! Ili nur prirabas la vojaĝantojn. |
Слуга убирает и уносит тарелки вместе с Осипом. |
La servanto deprenas de la tablo kaj forportas la telerojn kune kun Osip. |